กุ้งขาว โมเดลทางรอด กุ้งก้ามแดง

ปัญหากุ้งก้ามแดงไม่ใช่มีแต่ขาดกุ้งเนื้อ ขาดความสามัคคีของคนในวงการเดียวกันเท่านั้น ยังมีปัญหายิบย่อยของคนเลี้ยงแต่ละคนต่างกันไป...ขาดระบบ มาตรฐานที่ชัดเจนแทบทุกด้าน

ที่ผ่านมาวงการกุ้งก้ามแดงเดินสะเปะสะปะหลงทิศตามกระแสไปเรื่อย เลี้ยงแบบไร้มาตรฐานไปยันการซื้อขาย ต่างคนต่างอ้างเลี้ยงแบบตัวเองดี แต่ไม่เคยมีมาตรฐานที่แท้จริงเหมือนสัตว์เศรษฐกิจชนิดอื่น

ใครพอใจซื้อราคาเท่าใดไม่มีอะไรชี้วัดชัดเจน เข้าตำราสัตว์เลี้ยงสวยงาม ราคาเลยโดนปั่นได้ง่าย

สิ่งที่กุ้งก้ามแดงขาดยังมีอีกมาก ยกตัวอย่าง กุ้งขาว หนึ่งในสินค้าเกษตรส่งออกสำคัญของไทย จะมีการแบ่งสัดส่วนชัดเจน คนเพาะพันธุ์ คนเลี้ยง คนขายอาหาร คนหาตลาด

มีราคากลางออกมาทุกวันจากห้องเย็น อ้างอิงความต้องการตลาดโลก ทุกอย่างมีมาตรฐานชัดเจน ทำให้เกิดความร่วมมือทั้งห่วงโซ่การผลิตจนยกระดับกลายเป็นอุตสาหกรรม

ถึงเวลาหรือยังที่เราจะเอาโมเดลกุ้งขาวมาใช้ เพื่อให้เกิดมาตรฐานชัดเจนขึ้น เพราะกุ้งขาวในอดีตชะตากรรมไม่ต่างจากกุ้งก้ามแดงสักเท่าไร โดนแอนตี้จากทั้งกรมประมง จนปัจจุบันแม้ทำเงินเข้าประเทศได้ปีละเกือบแสนล้าน ก็ยังคงถูกจัดเป็นสัตว์น้ำควบคุม

ปัญหาสำคัญอีกประการ...ราคา ถึงเวลารึยัง ที่ควรจะดัมพ์ลงมาให้คนไทยแตะต้องได้ ลองนึกภาพก้ามแดงวางขายคู่ก้ามกรามที่ราคาถูกกว่าครึ่งหนึ่ง ผู้บริโภคจะเลือกซื้ออะไร

อย่าลืมว่า เลี้ยงกุ้งก้ามแดง เพาะลูกเองได้ อาหารให้วันละมื้อ ให้บ้างไม่ให้บ้างยังได้ ขอแค่มีพืชน้ำในบ่อ ไม่ต้องดูแลเช็กยอด ไม่ต้องเดินอาหาร ตีน้ำ วัดค่าของน้ำแทบจะทุกเช้าค่ำเหมือนอย่างกุ้งขาว หรือกุ้งกุลาดำ ต้นทุนแทบจะไม่มีแบบนี้จะยอมลดราคากันได้ไหม

สำหรับตลาดโรงแรม อาจเรียกได้ว่า เสียรังวัดให้กับแคนาเดียนล็อบสเตอร์ ก้ามแดงนำเข้า และตัวเลือกอื่นไปแล้ว แต่ใช่ว่าจะกู้คืนมาไม่ได้ เพราะตัวที่เข้ามาแทรกตลาดโรงแรม ส่วนใหญ่เป็นของแช่แข็งนำเข้า...ถ้าเรามีสินค้าสม่ำเสมอไม่ขาดตอน มีของสดป้อนตลาดทุกวันน่าจะเข้าวินได้สบาย.

สะ-เล-เต

source: thairath.co.th/content/921606

ส่งความคิดเห็น