การวิจัยด้านปุ๋ยอ้อย

จักรินทร์ และคณะ (2535) ทดสอบปุ๋ยไนโตรเจนในอ้อย 3 พันธุ์ (อู่ทอง 1, อู่ทอง 2 และ 80-1-128) พบว่าการใส่ปุ๋ยไนโตรเจน 0, 12, 24 และ 36 กก.N/ไร่ (กิโลกรัมไนโตรเจนต่อไร่) ไม่ทำให้ผลผลิตอ้อย ซีซีเอส จำนวนลำ และน้ำหนักลำ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อย่างไรก็ตาม การใส่ปุ๋ยไนโตรเจนในอัตราที่สูงขึ้นมีแนวโน้มที่ทำให้ผลผลิตอ้อยสูงขึ้น สอดคล้องกับงานทดลองของ จักรินทร์ และคณะ (2528) ที่ทดลองในอ้อย 4 พันธุ์ (F140, ชัยนาท 1, 3-2-023L และ 4-2-046E) โดยใช้ปุ๋ยไนโตรเจน 5 อัตรา คือ 0, 12, 24, 36 และ 48 กก.N/ไร่ ที่ไม่ได้ทำให้ผลผลิตอ้อย จำนวนลำ และซีซีเอส แตกต่างกัน ทั้งนี้อาจจะเนื่องจากทำการทดลองในดินที่มีความอุดมสมบูรณ์สูง การตอบสนองต่อปุ๋ยไนโตรเจนที่ใส่ลงดินจึงมีน้อย การใส่ปุ๋ยไนโตรเจนเพิ่มขึ้นมีแนวโน้มที่จะทำให้ผลผลิตอ้อยและจำนวนลำของอ้อยพันธุ์ 4-2-046E สูงขึ้น จากการทดลองในอ้อยตอของ จักรินทร์ และคณะ (2537) พบว่าการใส่ปุ๋ยอัตราต่างๆ กันทำให้ผลผลิตอ้อย ผลผลิตน้ำตาล และน้ำหนักลำ แตกต่างกันทางสถิติ โดยที่การใส่ปุ๋ยอัตรา 24 กก.N/ไร่ ให้ผลผลิตอ้อย และผลผลิตน้ำตาลสูงสุด ไม่แตกต่างจากการใส่ปุ๋ยที่อัตรา 12 กก.N/ไร่ แต่การใส่ปุ๋ยไม่ได้ทำให้จำนวนลำ และซีซีเอสแตกต่างกันทางสถิติ

จักรินทร์ และคณะ (2537 และ 2538) พบว่าการใส่ปุ๋ยไนโตรเจนให้กับอ้อยพันธุ์อู่ทอง 1 ในดินชุดกำแพงแสน จำนวน 2 อัตรา (12 และ 14 กก.N/ไร่) และการใส่ปุ๋ยทั้ง 6 วิธีการ (1. ใส่ N ทั้งหมดที่อายุ 1 เดือน; 2. ใส่ 1/2N ที่อายุ 1 และ 3 เดือน; 3. ใส่ 2/3N อายุ 1 เดือน และ 1/3N อายุ 3 เดือน; 4. ใส่ 1/4N รองพื้น และ 3/4N อายุ 1 เดือน; 5. ใส่ 1/4N รองพื้น 1/2N อายุ 1 เดือน และ 1/4N อายุ 3 เดือน; และ 6. ใส่ 1/4N รองพื้น 1/4N อายุ 1 เดือน และ 1/2N อายุ 3 เดือน) ทำให้ผลผลิตอ้อย ซีซีเอส และจำนวนลำต่อไร่ ไม่แตกต่างกันทางสถิติ แต่การใส่ปุ๋ยอัตรา 12 กก.N/ไร่ ทำให้ผลผลิตน้ำตาลสูงกว่าการใส่ปุ๋ยที่อัตรา 24 กก.N/ไร่ ส่วนในอ้อยตอ ควรใส่ปุ๋ยไนโตรเจนให้กับอ้อยอย่างน้อย 12 กก.N/ไร่ แต่ถ้าหากมีการให้น้ำชลประทาน อาจใส่ปุ๋ยเพิ่มเป็น 24 กก.N/ไร่ และควรแบ่งใส่เป็น 2 ครั้ง ครั้งแรกใส่ 1/2N หรือ 2/3N ที่อายุ 1 เดือน และครั้งที่ 2 ใส่อีก 1/2N หรือ 1/3N ที่อายุ 3 เดือน ในกรณีของอ้อยพันธุ์อู่ทอง 2 รายงานโดย จักรินทร์ และคณะ (2537 และ 2538) พบว่าการใส่ปุ๋ยไนโตรเจนอัตรา 24 กก.N/ไร่ ให้ผลผลิตอ้อยและผลผลิตน้ำตาลสูงกว่าการใส่ปุ๋ยอัตรา 12 กก.N/ไร่ ส่วนการใส่ปุ๋ยอ้อยทั้ง 6 วิธีการ ไม่ทำให้ผลผลิตอ้อยและซีซีเอสแตกต่างกัน แต่มีแนวโน้มแสดงให้เห็นว่าการใส่ปุ๋ยไนโตรเจน 24 กก.N/ไร่ แบ่งใส่ 2 ครั้ง ที่อายุ 1 เดือน และ 3 เดือน จะทำให้มีผลผลิตอ้อยและผลผลิตน้ำตาลสูงสุด ส่วนในอ้อยตอ พบว่าการใส่ปุ๋ยทั้ง 6 วิธีการ ไม่ทำให้ผลผลิตและซีซีเอสแตกต่างกันทางสถิติ การใส่ปุ๋ยอัตรา 12 กก.N/ไร่ ใส่ทั้งหมดครั้งเดียวเมื่ออ้อยอายุ 1 เดือน จะทำให้อ้อยมีผลผลิตและความหวานสูงกว่าวิธีอื่น จากการทดลองของ อรรถสิทธิ์ และคณะ (2539) พบว่าการแบ่งใส่ปุ๋ยแอมโมเนียมซัลเฟตไม่ช่วยเพิ่มผลผลิตอ้อย โดยการแบ่งใส่ปุ๋ย 1-5 ครั้งไม่ทำให้ผลผลิตอ้อยแตกต่างกันทางสถิติทั้งในอ้อยปลูก อ้อยตอปี 1 และ 2 การเพิ่มอัตราปุ๋ยทำให้ผลผลิตอ้อยเพิ่มขึ้นเป็นเส้นตรงในอ้อยทั้ง 3 ตอ โดยในอ้อยปลูกตอบสนองต่อการใส่ปุ๋ยสูงกว่าในอ้อยตอ

อรรถสิทธิ์ และคณะ (2537) ศึกษาอิทธิพลของปุ๋ย N P และ K ต่อการออกดอกของอ้อยในอ้อยปลูก พบว่าการใส่ปุ๋ยไนโตรเจนอัตรา 0, 20, 40 และ 60 กก.N/ไร่ ไม่ทำให้การออกดอกของอ้อยแตกต่างกันทางสถิติ แต่มีแนวโน้มว่าปุ๋ยไนโตรเจนอัตรา 20-60 กก.N/ไร่ มีแนวโน้มทำให้การออกดอกของอ้อยลดลง ส่วนการใส่ปุ๋ยฟอสฟอรัสและโปแตสเซียมอย่างละ 15 กก. P₂O₅ และ K₂O ต่อไร่ ทำให้อ้อยมีเปอร์เซ็นต์การออกดอกไม่แตกต่างกันทางสถิติ อรรถสิทธิ์ และคณะ (2538 และ 2539) รายงานว่าการใส่ปุ๋ยอัตราสูง (30 และ 45 กก.N/ไร่) ให้กับอ้อยพันธุ์อู่ทอง 2 สามารถยับยั้งการออกดอกของอ้อยได้ แตกต่างจากอ้อยที่ไม่ได้ใส่ปุ๋ย โดยเวลาที่เหมาะสมต่อการใช้ปุ๋ยยับยั้งการออกดอกของอ้อยคือเดือนกรกฎาคมถึงสิงหาคม แต่การใส่ปุ๋ยให้กับอ้อยในเดือนกรกฎาคมมีแนวโน้มทำให้ได้ผลผลิตน้ำตาลสูงสุดด้วย อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาการใส่ปุ๋ยเพื่อยับยั้งการออกดอกของอ้อยยังขึ้นอยู่กับสถานที่ด้วย